اثرات طولانی مدتCOVID-19 ، یا سندرم پس از COVID-19 ، یک خطر قابل توجه برای بیماران بهبود یافته پس از بستری است

2 آوریل 2021- ویروس SARS-CoV-2، که سبب همه گیری COVID-19، با بروز سندرم تنفسی حاد گردید، جان بیش از 2.79 میلیون نفر را در سراسر جهان گرفته است، این ویروس اثرات طولانی مدتی بر سلامت و طول عمر انسانهایی دارد که از این بیماری نجات یافته اند که البته تاکنون کمتر به آن پرداخته شده است.

یک مطالعه جدید که در مجله پزشکی انگلیس منتشر شده است، نتایج یک مطالعه گذشته نگر را برای بررسی میزان وقوع و عوامل خطر "COVID-19 طولانی مدت" ، -اصطلاحی که برای توصیف اثرات طولانی مدت COVID-19 بر روی افراد مبتلا استفاده می شود-، ارائه کرد.

بر اساس گزارش موسسه ملی تعالی بهداشت و مراقبت(NICE) ، کووید طولانی مدت، همچنین به عنوان "سندرم پس ازCOVID-19 " شناخته می شود و شامل علائم و نشانه هایی است که در طی یا پس از عفونت COVID-19 ایجاد می شود که برای بیش از 12 هفته ادامه دارد در صورتی که تشخیص دیگری برای علت آنها وجود نداشته باشد. در واقع چنانچه علایم برای بیش از شش هفته ادامه یابد، توصیه می شود که بیمار برای ارزیابی به پزشک مراجعه کند.

مطالعه ی حاضر با هدف برآورد تعداد بیماری هایی که در بیماران نجات یافته از COVID-19، باقی می مانند، با استفاده از سوابق الکترونیکی بهداشت ملی و سوابق ثبت مرگ، انجام شد.

جزئیات مطالعه

در این مطالعه از داده های استخراج شده از بانک داده های خدمات پزشکی عمومی برای برنامه ریزی و تحقیقات همه گیری (GDPPR) تا 30 سپتامبر 2020 ، داده های گزارش مراقبت از بیماران بستری شده در بیمارستان تا 31 اوت 2020 ، و داده های مرگ و میر از دفتر آمارهای ملی در انگلیس تا 30 سپتامبر 2020، استفاده شد. همه شرکت کنندگان از 1 ژانویه تا 31 آگوست سال 2020 با COVID-19 در بیمارستان بستری شده بودند. اطلاعات این افراد در مورد ابتلا به بیماری های هم آیند مانند بیماری های تنفسی، قلبی عروقی، دیابت و بیماری مزمن کلیوی قبل و بعد از ابتلا به کووید جمع آوری شد. افراد گروه کنترل نیز با بیماران تطبیق داده شدند.

در مجموع در این مطالعه حدود 48000 بیمار شرکت داشتند كه از هر ده نفر یك نفر در بخش مراقبت های ویژه بستری شده بود. محققان به ترتیب برای 140 و 150 روز افراد گروه آزمایش و گروه کنترل را تحت نظارت قرار دادند. میانگین سنی گروه آزمایش 65 سال بود و حدود 55٪ از آنها مرد بودند.

عوامل خطر برای COVID-19 شامل مرد بودن، سن 50 سال به بالا ، محرومیت اقتصادی اجتماعی، سابقه سیگار کشیدن و شاخص توده بدنی بیش از حد بالا، بود. وجود بیماری هایی که افراد قبل از ابتلا به COVID-19 به آنها مبتلا بودند، نیز افراد را مستعد ابتلا به کووید-19 می کرد.

نتایج مطالعه

یافته های این مطالعه نشان می دهد که از هر سه تا چهار نفر، یک نفر که قبلا به دلیل ابتلا به  COVID-19  بستری شده بود، نیاز به پذیرش مجدد در بیمارستان دارد، در حالی که کمی بیش از یک نفر از هر ده نفر پس از ترخیص فوت کردند. این آمار مربوط به حدود 770 و 320 مورد برای بستری مجدد و مرگ به ترتیب در هر 1000 نفر- سال است.این نرخ ها نسبت به موارد مربوط به گروه شاهد، 3.5 و 7.7 برابر بیشتر است.

بیماری تنفسی در بیش از 14000 بیمار تشخیص داده شد که حدود 30٪ از کل بیماران را شامل می شود و کمی کمتر از نیمی از آنها، مربوط به مشکلات ریوی است که به تازگی تشخیص داده شده اند. این نرخ در هر 1000 نفر- سال 770 و 540 مورد است که شش و 27 برابر بیشتر از گروه شاهد است.

نرخ ابتلا به بیماری های جدی هم آیند، بین 1.5 تا 3 برابر بیشتر از گروه شاهد بود. حتی پس از ترخیص از بیمارستان، میزان مرگ و میر، بستری مجدد و آسیب به چند ارگان بسیار بالاتر از گروه شاهد بود.

در میان کسانی که به مراقبت در ICU نیاز داشتند، نرخ بیماری های تنفسی و دیابت پس از ترخیص بیشتر بود، اما در آنها مرگ و میر، بستری مجدد و حوادث مهم قلبی عروقی (MACE) کمتر از سایر بیماران COVID-19 بستری شده در بیمارستان بود.

سن در میزان مرگ، بستری مجدد و اختلال عملکرد اعضای بدن نقش دارد، که همگی در افراد 70 ساله یا بیشتر که در بیمارستان بستری شده بودند نسبت به بیماران جوان تر، بالاتر بود. اگرچه در مقایسه با گروه کنترل، بیماران جوانتر از 70 سال مبتلا به COVID-19، افزایش بیشتری را در این نرخ ها نسبت به بیماران مسن نشان دادند.

بیشترین افزایش در مورد مرگ و میر بود که در بیماران زیر 70 سال در مقایسه با گروه شاهد 14 برابر بیشتر بود. در حالیکه در بیماران 70 ساله و بالاتر 8 برابر بیش از گروه شاهد بود. میزان بیماری های تنفسی نسبت به گروه شاهد، در بیماران زیر 70 سال یازده برابر و در بیماران 70 ساله و بالاتر 5 برابر بیشتر بود.

به جز دیابت، نرخ ابتلا به اکثر بیماریها و مشکلات در سفیدپوستان کمتر بود. بیشترین اختلاف در میزان بیماری های تنفسی مشاهده شد که در غیر سفیدپوستان 11 برابر بیشتر از گروه شاهد بود، در حالیکه در گروه سفید پوستان 5 برابر بیشتر از گروه شاهد بود.

پیام های این مطالعه

این مطالعه نشان می دهد که بستری شدن در بیمارستان به دلیلCOVID-19 ، در مقایسه با افرادی که بهCOVID-19  مبتلا نشده اما از نظر نژاد، سن و جنس یکسان بودند، با خطر بیشتری برای بستری مجدد و مرگ پس از ترخیص، ارتباط دارد.

میزان اختلال عملکرد چندین ارگانی در افراد مبتلا به COVID-19 در مقایسه با گروه کنترل، به طور قابل توجهی بالاتر بود، این نشان می دهد که ویروس به بافت های خارج از ریه ها حمله می کند و باعث آسیب به برخی ارگانها می شود.شایع ترین بیماری های مشاهده شده (هم موارد قبلی و هم موارد جدید) دیابت وحوادث مهم قلبی عروقی(MACE) بودند.

سرانجام، افراد 70 ساله یا بالاتر در مقایسه با جوان ترها، و سفیدپوستان در مقایسه با سیاه پوستان یا سایر اقوام، در معرض خطر مطلق بیشتری برای مرگ، بستری مجدد و آسیب چند ارگانی بودند. در مقایسه با گروه کنترل، افراد جوان تر از 70 سال و از اقلیت های نژادی، افزایش نسبی بالاتری را در این نرخ ها، نشان دادند.

کسانی که قبل از ترخیص در ICUبودند، خطر مرگ و بستری مجدد پایین تری را نشان دادند. شاید دلیل این امر این باشد که افرادی که در ICUبستری نشده بودند (به دلیل بالا بودن سن، بیماری های متعدد یا آسیب پیشرونده و غیرقابل برگشت ارگان) به شدت بیمار بوده اند اما به دلیل کد محلی بیمارستان در ICU پذیرفته نشده اند.

قابل ذکر است که 53٪ از پذیرفته شدگان در ICU از بیمارستان زنده بیرون آمده اند، در مقایسه 63٪ از کسانی که در ICU بستری نشده بودند؛ زنده از بیمارستان مرخص شدند. به گفته محققان، این ممکن است مربوط به نوعی بایاس در محاسبه ی نجات یافتگان باشد.

میزان بستری مجدد و مرگ در این مطالعه با گزارش های قبلی سازگار است، اما این مطالعه یافته های مطالعات پیشین را گسترش داد و وقوع اختلال عملکرد چند ارگانی پس از ترخیص را در بخش قابل توجهی از بیماران COVID-19 بستری در بیمارستان، منعکس کرد.

انگلیس با بیش از سه میلیون مورد COVID-19 تاکنون به شدت تحت تأثیر این ویروس قرار گرفته است. بدون شک بسیاری از موارد ابتلا از قلم افتاده اند زیرا آزمایش نشده اند. یافته های این مطالعه نشان می دهد که تعداد موارد سندرم پس از COVID، می تواند افزایش یابد، که بار سنگینی بر دوش زیرساخت های مراقبت های بهداشتی و کارکنان بهداشتی می گذارد.

باز هم، این مطالعه فقط اختلال عملکرد چند ارگانی را ارزیابی می کند، اما سایر علائم کمتر بحرانی این وضعیت نیز می تواند کیفیت زندگی این افراد را کاهش دهد و این امر بر دوش پزشکان عمومی و سایر پزشکان مراقبت های بهداشتی اولیه فشار بیشتری را وارد می کند.

نابرابری های شناخته شده در دسترسی به مراقبت های بهداشتی، ارائه خدمات بهداشتی در سراسر کشور و مسدود کردن مسیرهای مراقبت های بیمارستانی، موانعی هستند که می توانند مدیریت این شرایط را حتی دشوارتر کنند. با این حال، مسیرهای مراقبت یکپارچه برای کنترل این خطر ضروری است.

یافته های ما در مورد اختلال عملکرد ارگان ها نشان می دهد که تشخیص، درمان و پیشگیری از سندرم پس از کووید، نیاز به رویکردهای یکپارچه به جای رویکرد خاص به اندام یا بیماری دارد.

با افزایش خطر مشاهده شده در بین گروه های سنی، و خطر نسبتاً بیشتر در میان اقلیت های قومی، مطالعات فوری برای درک عوامل خطر و هدف قرار دادن گروه های در معرض خطر برای مدیریت فوراً باید انجام شود.

منبع:

Ayoubkhani, D. et al. (2021). Post-covid syndrome in individuals admitted to hospital with covid-19: retrospective cohort study.  BMJ 2021; 372. doi: https://doi.org/10.1136/bmj.n693, https://www.bmj.com/content/372/bmj.n693

https://www.news-medical.net/news/20210402/Long-COVID-19-is-a-significant-risk-in-recovered-patients-post-hospitalization.aspx